Dayanışma insanın en karanlık anında karşısına çıkan aydınlıktır. Karanlık anlarda çıkar, çünkü tek başına oluşturabildiğiniz aydınlıktan daha çok karanlıklar topluca üstünüze gelir. Aydınlıktır çünkü hem o toplu karanlıktan kurtarır, hem de ne kadar ve nasıl net aydınlıklardan ürettiğinizi ve ya yarattığınızı gösterir.
Dayanışma, Cristian Mungiu’nin Altın Palmiye alan 4 Ay 3 Hafta 2 Gün adlı filminin ana başlığını oluşturuyor. Bir bebeğini düşürmek isteyen ve bilgiç, diğer sürekli koşuşturan ve iyi yürekli olan iki kadının dayanışması. Kürtajın yasak olduğu bir ülkede ve kürtaj zamanının geçtiği bir hamilelikteki dayanışma. Dayanışmalarda bir zayıf olan, bir de güçlü olan taraf vardır. Filmdeki zayıf taraf her şeyin en iyisini bildiğini söyleyen, mantığıyla ve aklıyla hareket eden Gabi, güçlü taraf iyi yüreğe sahip ve konuşmaktan çok iş yapan Otilia. Diğer zayıf ise kürtajı yasaklayan taraf, güçlü taraf ise ilerledikçe kürtajı zorlaştıran zaman. Buradaki zayıf taraflar aslında kendileri birtakım şeyleri belirleyerek güçlülüklerini ve doğruluklarını ortaya koymaya çalışırlar. Ve bu çalışmalarıyla diğer şeyleri de etkileri altına almaya çalışırlar. Buradaki güçlü taraflar ise yaşamdaki şeylere yabancılaşmadan onlarla bütünleşerek yaşamsallaşırlar. Bu yaşamsallaşmanın getirdiğiyle ilerler. Filmin ilk başlarında kendini güçlü gören zayıf tarafın açılan ilk gediklerini görürüz. Kozmetik ürünleri satan kadınlar, kaçak sigara satan Filistinli ve ürkek şekilde bekleyen Gabi. Pasif duran güçlü tarafın da müdahalesini görürüz. Otilia’nın kürtajı yapak doktoru ve oteli ayarlaması gibi. Fakat aslen zayıf olan taraf durmaz güçlü tarafa doğru saldırır. Doktorun kalan para için Otilia ile yatması, otel görevlilerinin soruları, Otilia’nın sevgilisinin ailesinin doğum gününde masadaki sıkışıklığı. Bunlara rağmen akışını somut yaşama dayandırarak ilerleyen güçlü taraf ayakta kalarak, tıpkı Otilia’nın fetüsü atar gibi yaşamdan soyutlanan ve yabancılaşanı atarak yaşamın gerçekliğini ortaya koyar.
Bu dayanışma öyküsü güçlü olmanın tek başına bir şey ifade etmediğinin gücünü yaşamdan ve yaşam ile insanın gerçekliğinden alanların birleşmesiyle gücün bir şey ifade ettiğini öyküsüdür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder